Ralleighvallen: supergave onvergetelijke trip!!

Fawakka Bakra's!
Hoe slecht weer is het vandaag in nederland?
Ik zal jullie nu vertellen over de trip die Inge en ik gemaakt hebben naar de Ralleighvallen!
Lang was onduidelijk of de trip door kon gaan, maar uiteindelijk gingen we dan toch zaterdagochtend op weg naar de Ralleighvallen voor 4 dagen. Dit zijn meerdere watervallen in het zuid-westen van Suriname, midden in de amazone!
De groep bestond uit Henk, onze chauffeur, kok en automonteur ineen, Sharif, de gids, annemiek met haar ouders en Inge en ikke!
De tocht zou lang worden en zwaar, maar hier hadden wij ons op voorbereid, de ouders van annemiek bleken dit iets onderschat te hebben ;S! Na ongeveer een half uur rijden gaat de weg vanuit paramaribo over in een bauxietweg en dan begint het feest; oranje stof, stenen, bagger, takken, hobbels en nog eens hobbels! De bus was helemaal volgeladen met eten, drinken, tassen, hangmatten, coolboxen etc.. dus we zaten heerlijk op elkaar gepropt in die afgetrapte witte bus!
De bauxietweg was erg, maar de bosweg waar hij in over ging was nogggg erger! Voor de lunch stopten we bij de Gusterie kreek, waar we ons verbaasden over de grote hoeveelheid bakra's die daar voor t weekend waren. Daar hebben we lekker geluncht en gezwommen in een soort van cola-kreek (ook hier leek je bruin als cola door de kleur van het water). Na het zwemmen werd ons pas verteld dat de avond ervoor een kaaiman uit diezelfde kreek gevangen was van 1,5 meter lang! oepssss, ach nou ja, wij hebben m niet meer gezien..., gelukkig;)!
Daarna door naar de eerste overnachtingsplaats bij de Tibiti kreek. Deze plek zou echt heel basic midden in de jungle zijn, alleen toen we bijna bij de kreek waren; na een ondoorgankelijk pad doorgankelijk te hebben gemaakt; maakten we voor het eerst kennis met de onvoorspelbaarheid van de natuur; er lag een 3 meter dikke boom omgevallen dwars over het pad..aiaiai, dat ging dus niet lukken. De schemering viel al toen wij op zoek gingen naar een andere plek in de buurt van water, toen we uiteindelijk een soort overnachtingsplaats van een paar jagers vonden, langs de rivier. Gauw hebben we het tentje voor de ouders opgezet en onze hangmatten een plekje tussen de bomen gegeven. Wat ben je op zo'n plek blij dat er hangmatklamboe's bestaan, joh! Toen hebben inge en ik Henk geholpen met koken op een vuurtje!!!
Expeditie Robinson zou daar een goeie locatie aan hebben. We hebben een lekker maaltje met rijst, kouseband en kip gegeten en toen was iedereen erg moe. De moeder van annemiek bleek de dag erna jarig te zijn en dus gingen we zodra zij naar bed was nog overal ballonnen en slingers ophangen. Echt heel bizar al die gekke kleuren midden in het oerwoud. Daarna zijn ook wij gaan slapen. Heerlijk heb ik geslapen zeg, als je eenmaal gewend bent aan een hangmat dan wil je niets anders meer. De moeder van Annemiek was erg verrast die ochtend. Lekker simpel ontbijtje en toen door naar de eindbestemming Fungu Eiland! Het laatste stuk over de weg was echt heavy. En we zijn over bruggen gegaan waarbij je echt bid dat je niet door de gaten en het rottende hout de afgrond in valt. In Nederland zou dit een overblijfsel van een brug zijn, hier wordt ie gewoon gebruikt tot ie echt instort! Onderweg kwamen we wel een gigantische groep met gele eendagsvlinders tegen, waar we tussen zijn gaan staan. Zo mooi was dat tussen honderden vlinders instaan!
Uiteindelijk kwamen we aan bij Witagron en van daar zouden we na een heerlijke lunch verder gaan met de boot.
Onze bootsmannen waren opa august en gordon. Na een uurtje varen kwamen we aan bij een zandvlakte midden in de rivier en daar sprong de bootsman eruit en greep in een hol. En zo ving hij dus een leguaan die zn eieren aan het leggen was op dat strandje! Allemaal hebben we m vastgehouden en foto’s gemaakt. De pootjes van de leguaan werden op zn rug gebonden en hij ging mee naar Fungu eiland om opgegeten te worden!!!
Bij aankomst op het eiland viel onze mond open; het was echt prachtig met allemaal hutjes en een gigantische stroomversnelling (sula) voor de deur!
Meteen zijn Inge en ik met bootsman opa august gaan zwemmen in die sula en opa moest goed op ons letten want ‘anders was hij de PISANG!’ hahaha!
Daarna zijn we ons hangmatje gaan ophangen in de hut en werd er door Henkie weer heerlijk voor ons gekookt! Maar voordat we daaraan begonnen had Annemiek nog een tweede verrassing voor haar moeder; ze had namelijk de hele tocht een taart meegesleept en wij hadden voor de hoedjes en de kaarsjes erop gezorgd! Dus opnieuw hebben we gezongen en de bootsmannen vierden het feest mee en kregen ook een stuk taart! Later bleek er niet alleen een bootsman gordon te heten, maar ook was er eentje die Gerie heette. Dus wij hadden daar onze eigen GEER en GOOR!
Na de maaltijd hebben we zelf Caiparinha’s gemaakt met oploslimonade, limoentjes, witte rum en veel water!?! Die vielen goed in de smaak ook bij onze bootsmannen en toen zag Inge ineens wat voor T-shirt opa August (67 jaar ofzo) aanhad; Het bleek zijn favoriete t-shirt te zijn en hij had t gekocht op Curacao! Op t shirt stonden allerlei verschillende soorten borsten en hun benaming! Hilarisch! En toen kwam zijn andere favoriet met de tekst: life is full of difficult decisions: eronder allemaal kamasutra standjes... Echt gek die ouwe man!!!
Uiteindelijk zijn we redelijk op tijd gaan slapen, want de dag erop zou ons een zware tocht naar de Voltzberg te wachten staan. Die ochtend hebben we vroeg ontbeten en toen zijn Annemiek, Inge en ik met gids Sharif en Robert (gids bij Stinasu) naar de Voltzberg vertrokken. Allemaal hadden we een tas met 2,5 L water bij ons en lolly’s om de suikers op peil te houden en tuc koekjes om de zouten aan te vullen. Met een bootje werden we van Fungu eiland naar het vasteland gebracht en meteen bij aankomst zagen wij voor het eerst apen; doodskopaapjes en nog een soort kleine apies! Geweldig begin van de zware tocht was dat. Alleen omdat ze vrij hoog in de bomen zaten was het moeilijk om ze op de foto te krijgen, af en toe zie je een pluizige staart hangen!
De tocht naar het rotsplateau duurde iets meer dan 2 uur en was behoorlijk pittig omdat we continu werden belaagd door steekvliegen en horzels. En niet eentje, nee je had er minimaal 5 tegelijk op je benen zitten. En die steken zijn ietsiepietsie pijnlijker dan een muggensteek, believe me! Ik was de enige die een korte broek aan had getrokken, omdat ik anders bang was de hitte niet te kunnen verdragen. En die vuile beesten komen op zweet af, dus ik werd stukken minder gestoken dan de andere meiden! Het pad erheen was ook niet echt een pad, maar de gidsen hakten zich een weg door de lianen en we sprongen over omgevallen bomen heen, over kleine kreekjes, rotsen etc. Dus niks geen vlak stukje grond! Onderweg kwamen we nog meer mooie beetjes tegen waaronder een loopvogel die het nationaal symbool van suriname is. Hij is ongeveer 1 meter hoog en helemaal zwart met een gele snavel en hij maakt een heel apart geluidje, waardoor die makkelijk te volgen is. Echt een mooi beest! En natuurlijk hebben we onderweg nog even staan bellen via de telefoonboom!!! Uiteindelijk kwamen we aan bij het zwarte rotsplateau vlakbij de Voltzberg waar amper wat groeide, hooguit een cactusje! Vanuit het plateau hadden we uitzicht op die gigantische berg van 240 meter hoog en hij zag er niet uit alsof het mogelijk was om hem te beklimmen, mega stijl man! Hier hebben we snel wat lolly’s opgegeten, wat water gedronken en daarna zijn we begonnen aan het volgende deel van de tocht. Van het rotsplateau moesten we nog ruim een half uur naar de voet van de berg lopen, in de volle middagzon! Het water werd toen al schaars, kan ik je zeggen! Bij de voet van de berg aangekomen bleek de berg inderdaad heel stijl te zijn, ik schat zo’n 70-80 graden. En ik zag geen pad naar boven. Dat was er ook niet echt bleek later, want je moest je gewoon van rots naar rots, jezelf optrekkend aan lianen, naar boven slepen! Hahaha, echt heavy, maar wel zeer stoer hoor. Inge en ik voelde ons toch we heel erg Tarzan en Jane! Naarmate we hoger op de berg kwamen, werd de begroeiing schaarser tot er uiteindelijk niks overbleef, behalve kokendhete zwarte rots onder je voeten en felle zon op je kop! Door ademhalingsproblemen moest Inge tussentijds nog ff een shot ventolin van me lenen, maar ze kon daarna prima de tocht vervolgen. Die berg was dus echt wel steil he! Na zeker 3 kwartier klimmen bereikte we dan eindelijk de TOP! Geweldig was dat, wat een prestatie! Als je ook maar iets onder de leden hebt, ga je deze top nooit bereiken! Heel gaaf hoor en een prachtig uitzicht op alle andere bergtoppen in het zuiden van Suriname, oa bakhuisgebergte, Tafelberg, Wilhelmina gebergte en de Van Stockum berg! En ook de coppename rivier waarover we gekomen waren was deels te zien! Wat is Suriname een mooi land zeg! Na onze ontlading, foto’s en een beetje uitrusten op de top begon de waterschaarste ernstig te worden! Met best wel wat moeite zijn we steil naar beneden gegaan en dat is eigenlijk nog moeilijker, omdat je dan helemaal niet moet uitglijden, anders ben je zeker de PISANG! Als ware Jane’s zijn we t laatste stukkie met lianen omlaag geslingerd, haha! En toen nog het heeeeeleeee stuk terug. Dat vergt veel doorzettingsvermogen en positive thinking kan ik je zeggen. Opnieuw springen van rots naar rots en steekvliegen die je steken, met het idee dat je water op is... lekkerrr hoorrrr! Gelukkig zouden de ouders van Annemiek om 4 uur bij de Anjoemara vallen aan het begin van de tocht staan met vers koud drinken, dus dat hield ons op de been! Onderweg kwamen we nog een landschildpad tegen die ik vast heb gehouden!! De gids ziet die zo 1x per 3 maanden ofzo en wij zagen hem! Echt geluk zeg. En toen kwamen we een groep brulapen tegen, ook die stonden op ons verlanglijstje, maar waren natuurlijk moeilijk op de foto te zetten. Helaas voor iedereen thuis, maar wij hebben ze gezien!! Op het einde moet je bij elke stap jezelf aansporen om je voeten op te tillen, en we waren dan ook omstebeurt aan het streukelen,haha. De blaren kwamen omdat ik met mn uitgeputte schele harses in een kreekje stapte ipv op de rots en dan gaan je sokken soppen en schuren hoor! Met een zeer uitgeput maar voldaan gevoel bereikte we de anjoemara vallen, waar we een heerlijke duik in namen! Geweldig om ff af te koelen zeg, alleen voelde ik na verloop van tijd iets steken in mn bil! Dus ik bleek heerlijk zitten tot ik het nog een paar keer voelde. Ai, deed best zeer! Dus ik vroeg aan Sharif wat steekt er nou in mn bil? Zitten hier ook pirings? Nee, zei hij; Er wonen daar allemaal krabben en jij zit op hun huis!!! Helaas waren er toen nog geen ouders met vers koud drinken...!!!
Wij baalden en baalden, maar aangezien je geen bereik daar hebt, zat er niks anders op dan wachten! Uiteindelijk kregen we ook nog een tropische regenbui op ons kop en werd onze gids Robert tijdens het veilig stellen van onze tassen in zn ooglid door een wesp gestoken! (die baalde waarschijnlijk ook van de bui!)
Na anderhalf uur wachten waren wij heerlijk op de hete rotsen aan het opdrogen en toen kwamen ze eindelijk! Zoveel mogelijk vocht aangevuld en een heerlijke watermeloen op! Beterrrrr!! Bij thuiskomst hebben we heerlijk gedoucht in de hut van de ouders en toen kregen we te horen dat er aapjes vlakbij waren! Ze bleken met een hele groep in de bomen tussen de hutten van het eiland te zitten! Dus snel op zoek naar een banaan en die hebben we op allerlei manieren gevoerd en gefilmd! Echt te hilarisch hoe brutaal ze zijn als ze een banaan zien! Mijn oma gaat hier heeeel jaloers op zijn! Die avond werd gezellig met alle mensen van het eiland gevierd en dat betekent: BORGOE COLA, LEGUAAN, LEGUANENEIEREN EN WEED! En nee hoor mensen, wij hebben geen weed op!! Maar de rest allemaal wel! Te cool om echte BOOMKIP te hebben geproeft! Die eieren zijn best lekker als je niet op de smurrie let, hihi! Supergezellig was dit. Toen ik met Goor naar de hut liep om nieuwe cola te halen, riep hij ineens; pas op, n SPIN! Dus ik reageerde heel cooltjes; ja hoor, grappig, je maakt een geintje! Nou niet echt hoor. Er zat een TARANTULA op de balk vlak boven mn hoofd, hahaha!!! Ze schijnen altijd in paren te leven, dus ik heb nog EVEN mn hangmatje door hem laten checken, want zo’n harige vriend wilde ik er niet bij die nacht! Iedereen zegt trouwens bij alles waar ze mee bezig zijn: EVEN HOOR, EVEN! Dus na verloop van tijd hebben we maar ingesteld dat we 10 SRD per keer kregen van de bootsmannen! (helaas nooit ontvangen!) Met heerlijke binnenlandse produkten in ons maagje gingen we die avond slapen. Met Goor hadden we afgesproken om die volgende ochtend naar de zonsopkomst te gaan kijken op de airstrip! Aangezien Surinamers altijd te laat zijn of dingen vergeten, dachten we die ochtend nog ff lekker langer door te gaan slapen, maar tot onze schrik stond ie daar stipt op tijd... Dus met brakke kop naar de airstrip gelopen en daar lekker gewacht op een mooie zonsopkomst, terwijl allerlei wetenschappers met camera klaarstonden om de meest zeldzame vogels te fotograferen. Er schijnen daar heel veel bijzondere soorten te leven! De mooiste vonden wij toch de ARA’s en de TOEKAN! Daarna lekker ontbeten dankzij onze special eggs (with cheese)! We konden kiezen om na t ontbijt weer 1 UUR te gaan lopen naar de moedervallen of we konden piranha’s gaan vangen... tja als je naar onze voetjes keek, was die keuze snel gemaakt! PIRANHA’S!!! Dus Annemiek, Inge en ik zijn met Goor en zijn opa August in de boot gesprongen, en hebben KIPPENVEL aan de haken gedaan! Werkelijk alles en iedereen eet hier KIP! Leguaan heet hier boomkip en kaaiman heet hier waterkip! En jahoor, binnen 5 minuten had ik mijn allereerste Piranha aan de haak hangen! Geweldig op die klepperende tandjes te zien! Ze zijn echt gevaarlijk hoor, maar wij hebben alle vingers nog. Allemaal hebben we er een paar gevangen en goed op de foto’s gezet en zijn daarna met onze vangst naar Henkie gegaan, die ze maar wat graag meenam naar de stad om ze lekker op te eten! Na nog 1 duik in de sula, moesten we echt vertrekken van dit prachtige Fungu eiland, waar we zoveel mooie dingen hadden gezien en gedaan! De boottocht terug was ook weer supermooi en alweer zat onze bootsman aan zn borgoe! Bij de opstopplek in Witagron hebben we lekker gegeten en zijn we in de bus gestapt na een stevige BRASSA van onze opa August en Goor! De tocht terug werd ook nog even spannend toen onze vriend Sharif met een zwaarbeladen bus wel even midden door een modderpoel te kunnen crossen. Dat bleek dus toch niet te gaan en dus zaten we vast midden in de BLUB! Even wachten op een jeep hoor, EVEN! Die jeep kon ons er niet uit trekken, zelfs zn trekhaak brak af, dus werd het wachten op de volgende 4wheeldrive! En ook daar ging het net niet, dus toen moesten we de bus uit.... Met onze knieen in de blub zijn we eruit gekomen en uiteindelijk werd onze bus eruit getrokken! Thank god! Alleen toen werd t redelijk krap met de benzine, maar dat had Sharif maar niet tegen de ouders gezegd! Gelukkig kwamen we in een indianendorp een tankstationnetje tegen waar de tank ff bijgevuld werd! Inge en ik hebben iedereen in de bus nog getrakteerd op onze geweldige meezingen met de ipod kwaliteiten, terwijl de ouders nou juist hadden gevraagd of de radio uit mocht!!! Wij hadden het gezellig! Uiteindelijk hebben we de stad rond 20.00 bereikt en zijn we lekker gaan Maccen! Tja, dat doe je natuurlijk als eerste als je uit de rimboe terugkomt! Haha. En daarna heerlijk gedroomd over deze trip van ons leven!!!

Zo en nu komt mijn lieve vriendje vanmiddag deze kant op, dus ik heb zeer waarschijnlijk pas in Nederland weer tijd om de andere nieuwe verhalen te updaten.
Ik ben deze week schandalig vaak uitgeweest naar havana lounge en zazazu! mooie tenten zijn dat zeg. En ik heb kennis gemaakt met KINGZE ofzo; een drankspelletje wat ik hilarische vind, maar niet erg goed in ben! Verder dit weekend nog met mn grote vriend van Yorin travel, suriname met daphne bunskoek: BOTI SANCHEZ op boottrip naar een plantage rust en werk geweest waar de afsluiting van het lichtjesfeest bij de Javanen gevierd werd met gratis eten, drinken en optredens! Mooie trip met op de terugweg nog extra allemaal dolfijnen gezien die zelfs uit het water omhoog jumpten! Wat wil een mens nog meer! Als michiel komt is er gewoon teveel om in 2 weken te laten zien, maar jullie kennen me; ik ga me best doen!
We gaan in ieder geval uit, salsa dansen, naar overbridge, dolfijnentour, uit eten, uit eten, uit eten, en op trip naar KAJANA in zuid suriname, en dan met de boot richting LADOANI, waar we dit keer samen langs de medische zending gaan en in de felolasie sula bij Gunsi gaan zwemmen... genoeg??? Wie weet nog meer! Tot over 2 weken in Nederland!!!

PS joad sterkte met t herstel,
PS mam sterkte voor binnekort en pas goed op lootje
PS oma, groetjes aan opa en heeft u gelezen over de aapjes?
PS philein, succes met de borrels, sleep de leuke mensen binnen!
PS ouders van michiel, hij gaat een heerlijke tijd hier krijgen!
PS alle anderen; nog niet jaloers?

xxxx Kim